Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Ξεδίψασε το Μπεντένι

Στην αγκαλιά του φαραγγιού Μπεντενιού (από το “Beden”, έπαλξις στην τουρκική), φιδογυρίζει νωχελικά ένας αρχαίος ποταμός. Δίπλα σε αυτόν οι προέλληνες Πελασγοί έφτιαξαν οχυρά, οι Ίωνες συνηπήρξαν με τους Αχαιούς πριν τους εκτοπίσουν τα δωρικά φύλα των Υλλέων. Πέρασαν αιώνες πολλοί και στο ίδιο σημείο στρατοπέδευσαν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες, οι Βυζαντινοί μάζεψαν δύναμη και πλούτο και έζησαν οι καλόγεροι του Αγίου Δημητρίου.  


Ένα πανάρχαιο μονοπάτι, ένα μοναδικό καταφύγιο ζωής μέσα σε ένα τοπίο άγριο και ξερό. Ο χείμαρρος Ράδος ή αλλιώς ποταμός Σέλλας ξεδίψασε φέτος με τα δροσερά του νερά το Μπεντένι. Μάρτιος του 2012 και τα σχετικά βίντεο μαρτυρούν του λόγου το αληθές: 


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Είναι αργά


Είναι η δική σου φωνή που σίγασε στη βοή και την οργή του κόσμου, 
είναι η δική σου ανάσα που πνίγηκε στους καπνούς και τη στάχτη
και στα μάτια μας τώρα κυλάει με ντροπή ένα ψεύτικο δάκρυ.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κλάψει για σένα σε μία ηθική συνέργεια εξιλέωσης,
κανένας γνωστός-άγνωστος δεν υπάρχει εκεί έξω για να μετανοήσει.
Είναι αργά για να αφεθείς στην τρυφερή αδιαφορία του κόσμου από μια δόλια μάνα
που έφυγε πριν καν σε γνωρίσει.

Τι και αν τους δικάσουν; Τι και αν τους κρίνουν;
Όταν θα λάμψει η αλήθεια, ακόμα και τότε,
πόση απογοήτευση και οργή θα νιώθουμε άραγε.
Το αύριο που απευχόμασταν ήρθε, μα σας λέω δε φοβάμαι,
όχι για μένα...





5 Μαΐου 2010