Φθινόπωρο
Πυκνό το φθινόπωρο μέσα μου,
κι απάνω στη σκιά του κίτρινου φύλλου βαριά η ομίχλη σου κάθισε.
Ενδίδω στην καφέ σου ματιά, γερτός σου θροΐζω γαλήνια,
γλυκιά βροχή που ποτέ δεν μίσεψε από των δέντρων τις
πέτρινες ρίζες.
Η ψυχή μου νωπή, στης πλαγιάς την αιώνια θολή σκοτεινιά που
απόκρυβε η δειλή μέρα,
νιώθω επιτέλους γυμνός κι αθώρητος σε πλήρη αποσύνθεση.
Κωνσταντίνος
Κουτσοδόντης
Πηγή φωτογραφικού υλικού: pindos.blogspot.gr
